از روی دلتنگی...

همه ی زخم ها ارتفاع دارند

هر زخمی به اندازه ی عمقش و عمقش به اندازه ی حربه اش

می شود خون تازه ای را درون زخم کهنه ای کرد و دوباره آنرا زنده ساخت

حال شاید برای رد شدن از دیوار

باید دیواری ساخت

و برای رد شدن از رودخانه دریایی دیگر

من به سجاده نمی اندیشم!

من به صد جاده می اندیشم !که زصد باغ پر از ابریشم می گذرد..

من به انگشتر می گویم بند

من به توری که ماهیها را از آب جدا می سازد می گویم قاتل

من به دریا نگاه می اندازم و به خود می گویم تو چه کوچک هستی؟

و می دانم دریانیز به وقت پیوستن به اقیانوس احساس مرا دارد...