گفت دانایی که گرگی خیره سر هست پنهان در نهاد هر بشر
لاجرم جاری است پیکاری سترگ روز و شب مابین این انسان و گرگ
زور بازو چاره ی این گرگ نیست صاحب اندیشه داند چاره چیست
ای بسا انسان رنجور پریش سخت بگرفته گلوی گرگ خویش
وی بسا زور آفرین مرد دلیر هست در چنگال گرگ خود اسیر
هر که گرگش را دراندازد به خاک رفته رفته می شود انسان پاک
وانکه از گرگش خورد هر دم شکست آدمی نیست او گرگ هست
وانکه با گرگش مدارا می کند خلق و خوی گرگ پیدا می کند
در جوانی جان گرگت را بگیر وای اگر این گرگ گردد با تو پیر
روز پیری گر تو باشی همچو شیر ناتوانی در مصاف گرگ پیر
مردمان گر یکدگر را می درند گرگ هاشان رهنما و رهبرند
اینکه انسان هست اینسان دردمند گرگها فرمانروایی می کنند
وان ستمکاران که با هم محرمند گرگهاشان آشنایان همند
گرگها همراه و انسانها غریب با که باید گفت این حال غریب؟..
همه فریدون مشیری را با شعر کوچه می شناسندوشاید این ابیات بیانگر قدرت شعر این شاعر گرانقدر باشد...
سلام.از اینکه قبول زحمت فرمودید ممنونم.بنده هم از داشتن دوست فاضلی چون شما به خود میبالم.برای موسیقی گذاری احتیاج به تعلیم دارم
وبابی را باز کنیم ازستار در دیدار مان به زودی
سپاس دوباره